Bogusławski Władysław (1838–1909), krytyk teatralny, muzyczny i literacki, syn Stanisława B., aktora i literata. Szkołę średnią ukończył w Warszawie, poczem studjował w Moskwie, Petersburgu, Paryżu i Heidelbergu. Za udział w powstaniu styczniowem został zesłany na Syberję. Po powrocie do kraju pisywał sprawozdania teatralne i muzyczne do »Kurjera Warszawskiego« (1870–87, 1899–1901), »Kurjera Codziennego« (1878, 1887–89), »Tygodnika Powszechnego« (1881–2), »Gazety Polskiej« (1889–1898) i »Tygodnika Ilustrowanego« (1898–1904). Obszerne przeglądy teatralne i muzyczne ogłaszał w »Ateneum« (1877, t. I za r. 1876) i «Bibljotece Warszawskiej« (od r. 1891). W r. 1872 redagował »Wieniec«, w »Gazecie Polskiej« był feljetonistą na zmianę z Sienkiewiczem, od r. 1890 redagował bardzo umiejętnie »Bibljotekę Warszawską«, w r. 1876 pełnił bez powodzenia przez 8 miesięcy funkcje reżysera dramatu i komedji w warsz. teatrach rządowych. Poza recenzjami ogłosił liczne prace o teatrze, m. i.: Siły i środki naszej sceny (W. 1879, przedtem w »Gazecie Polskiej«), studjum o Wojciechu Bogusławskim jako wstęp do tragedji St. Kozłowskiego «Albert wójt krakowski« (W. 1887), rozprawę Le théatre en Pologne w «Revue de l’art dramatique« (1889), artykuły o widowiskach pasyjnych w Oberamergau (»Tygodnik Powszechny« 1880), o teatrze meiningeńskim («Ateneum«, 1885, t. II) obok wielu prac w «Echu Muzycznem i Teatralnem«, «Bibljotece Warszawskiej« etc. W jego dorobku znajdują się nadto świetne studja literackie, zwłaszcza o Sienkiewiczu, Prusie, Weyssenhoffie, Zoli, Ibsenie i D’Annunzio, muzyczne o Verdim i Liszcie, pomieszczane głównie w «Gazecie Polskiej« i «Bibljotece Warszawskiej«. Pozatem pisywał nowele, tłumaczył szereg dzieł: »Rok 93« W. Hugo, »Islam« Vamberego, «Historję Atylli« Thierry’ego, VI i VIII tom «Historji XVIII i XIX w.« Schlossera i kilka utworów dramatycznych. B. zasłużył się zwłaszcza jako krytyk teatralny, jeden z najświetniejszych i najgłębszych w Polsce.

Korbut, IV 55–6; W. Enc. Il. (P. Chmielowski).

Ludwik Simon